Κατώτερα των αναγκών για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης αποδεικνύονται γι’ ακόμη μια φορά τα προγράμματα Σπίτι Μου καθώς όπως αποκαλύφθηκε αυτές τις μέρες, το πρόγραμμα “Σπίτι μου 1” δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις των 40.000 αιτήσεων και των 23.875 προεγκρίσεων.
Τα δάνεια που έχουν δοθεί, είναι μόλις 7.681. Μόλις το ένα τρίτο των προεγκρίσεων δηλαδή και το ένα πέμπτο των αιτήσεων.
Τα δύο τρίτα των 14.497 αιτήσεων που προεγκρίθηκαν, κόπηκαν μετέπειτα απο τα σκληρά τραπεζικά κριτήρια με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να υποεκτελείται κατά 150 εκατομμύρια, γεγονός αναμενόμενο.
Όσοι πληρούσαν τα κοινωνικά κριτήρια και έχοντας ιδιαίτερη ανάγκη, έγιναν έρμαια των τραπεζών που εν τέλει τους απέρριψαν.
Με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια έγινε η επιλογή των “τυχερων” που έλαβαν τα λιγοστά δάνεια.
Κάλλιστα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρα μια τραπεζική διευθέτηση, δηλαδή “γαλάζια δάνεια”.
Με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση παρέδωσε τον απόλυτο έλεγχο δημοσίων πόρων σε ιδιωτικούς φορείς, γνωστούς για την κοινωνική αναλγησία και την αδιαφορία τους δήθεν για το κοινό καλό;
Η κυβέρνηση της ΝΔ αδιαφορεί για τη στεγαστική κρίση που αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας και θηλιά στο λαιμό των συμπολιτών μας.
Αντί στεγαστικής και κοινωνικής πολιτικής επιλέγει σταθερά τη στήριξη των τραπεζών και του πελατειακού κράτους.
Παρέδωσε 750 εκατομμύρια δημοσίων πόρων εν λευκώ στο διευθυντικό δικαίωμα των τραπεζών. Έγιναν στην ουσία collaterals για την ασφάλεια των τραπεζών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν είχε στη φιλοσοφία της τη στήριξη των πολιτών και να χαράξει πραγματικά στεγαστική πολιτική, θα μπορούσε με τα ίδια χρήματα να έχει φτιάξει πολλά περισσότερα σπίτια και να τα έχει παραχωρήσει, ενοικιάσει με ευνοϊκούς όρους στους συμπολίτες μας που πασχίζουν να σταθούν στα πόδια τους.
Να παρέχει ασφάλεια και προοπτική στις οικογένειες όπως γίνεται σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.
Αντιθέτως, η Ελλάδα καταγράφει τριπλάσια ετήσια αύξηση ενοικίων έναντι της ΕΕ τον Φεβρουάριο του 2025 (9,8% έναντι 3,25%), ενώ παραμένει η των τελευταίων έσχατη και μόνη χώρα στην Ευρώπη, με μηδενικό απόθεμα κοινωνικών κατοικιών και άρα χωρίς απαντήσεις για τις πραγματικές ανάγκες στη στεγαστική κρίση.
Το 2023 η χώρα μας ήταν προτελευταία σε δαπάνες για στεγαστική πολιτική ως ποσοστό του ΑΕΠ (έναντι ΜΟ της ΕΕ 1%) ενώ παραμένει τελευταία ως προς τις δαπάνες για οικοδόμηση κατοικιών, στο απόλυτο 0% (έναντι ΜΟ ΕΕ 0,5%).
Στην Ελλάδα, μέσα σε τέσσερα χρόνια (2019-2023) το ποσοστό ιδιοκατοίκησης μειώθηκε κατά 5,8% (από το 75,4% του πληθυσμού στο 69,6%) κατρακυλώντας από την 14η στην 17η θέση.
Απο το 2019, 580.000 συμπολίτες μας δεν ζουν πλέον στο δικό τους σπίτι. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση στην ΕΕ όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος ήταν - 0,6%.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:
Είμαστε πρώτοι στην ΕΕ σε ληξιπρόθεσμες οφειλές νοικοκυριών σε στεγαστικά δάνεια, λογαριασμούς κοινής ωφελείας & ενοίκια. Το 47,3% των αδυνατεί να πληρώσει εγκαίρως (2,03 εκατ.νοικοκυριά). Ο ΜΟ της ΕΕ είναι 9,2%
Η Ελλάδα το 2023 ήταν πρώτη στην ΕΕ με 26% ποσοστό πληθυσμού να αδυνατεί να νοικιάσει σπίτι τους τελευταίους 12 μήνες (ΜΟ ΕΕ 13%).
Δυστυχώς, με την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη η Ελλάδα απέχει πολύ από τις ευρωπαϊκές χώρες όπου σε αρκετές από αυτές, τα μισά εκ του συνόλου των ενοικιαζόμενων σπιτιών, έχουν ρυθμιζόμενο ή μειωμένο κοινωνικό ενοίκιο.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ έσπειρε φρούδες ελπίδες και γύρω από τη στεγαστική κρίση και θερίζει κοινωνικές θύελλες.
2.4.2025
Η Παγκόσμια ημέρα ενημέρωσης για τον Αυτισμό που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση για τον ΟΗΕ είναι ημέρα αφύπνισης και ευαισθητοποίησης.
Μας δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε όλους εκείνους τους αποκλεισμούς και διακρίσεις που υφίστανται οι συμπολίτες μας με αυτισμό.
Μας υπενθυμίζει oτι είναι χρέος της Πολιτείας να μην επιτρέπει τις δυσκολίες και τις ανισότητες που βιώνουν οι συμπολίτες μας με αναπηρίες να περιορίζουν τα δικαιώματά τους και την ισότιμη συμμετοχή στην Κοινωνία.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι συμπολίτες μας με αναπηρία βιώνουν αποκλεισμό από την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, αλλά και βαθιά απομόνωση από την κοινωνία.
Το κράτος παραμένει απαθές, αφήνοντας χιλιάδες πολίτες χωρίς ουσιαστική υποστήριξη.
Η διεθνής κοινότητα έχει αναλάβει δέσμευση για την πλήρη ενσωμάτωση και συμμετοχή των ατόμων με αυτισμό και σε αυτό πρέπει να δεσμευτούμε όλοι και να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Για εξάλειψη όλων των διακρίσεων και των αποκλεισμών.
Για την ισότιμη ένταξη των παιδιών μας με αυτισμό στο κοινωνικό σύνολο.
Για το δικαίωμά τους να ζουν ανεξάρτητοι και χωρίς αποκλεισμούς.
Για την υποχρέωση της Πολιτείας να εξασφαλίζει σε αυτά τα άτομα όλα τα απαραίτητα εργαλεία και επαρκώς στελεχωμένες δομές για τη στήριξή τους.
Η Ελλάδα δυστυχώς καταγράφει ακόμη μια θλιβερή αρνητική πρωτιά στην ΕΕ σε ότι αφορά στην παροχή υπηρεσιών σε άτομα με αυτισμό.
Είναι πρώτη στην ΕΕ σε ανεκπλήρωτες ανάγκες ΑμεΑ για ιατρική εξέταση.
Μαζί με τους συνανθρώπους μας με αυτισμό και τις οικογένειές τους αγωνιζόμαστε για την ισότιμη ένταξή τους στην κοινωνία.
Αγωνιζόμαστε για μια Κοινωνία συμπεριληπτική, για την ένταξή τους στην εργασία, για το δικαίωμά τους στον Προσωπικό Βοηθό και την ανεξάρτητη διαβίωσή τους με αξιοπρέπεια.
Απαιτείται μια ολοκληρωμένη στρατηγική ένταξης, με επενδύσεις στην πρόνοια, στην εκπαίδευση, στην εργασία και στις δομές υποστήριξης και με όρους σύγκλισης των παρεμβάσεων, όμοιους με αυτούς των μέσων τιμών της ΕΕ.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια κοινωνία πραγματικά δίκαιη και συμπεριληπτική, όπου η αναπηρία δεν θα σημαίνει αποκλεισμό, αλλά ισότιμη συμμετοχή και ευκαιρίες για όλους.
1.4.2025
Συνάντηση με εκπροσώπους του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος (Σ.Κ.Λ.Ε.)- του Περιφερειακού Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας(- που εκπροσωπεί επιστημονικά και επαγγελματικά, τους/τις κοινωνικούς λειτουργούς της χώρας, με 10.000 εγγεγραμμένα μέλη), είχε η βουλευτρια Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας Κατερίνα Νοτοπούλου.
Συζητήθηκαν τα σοβαρά προβλήματα και οι διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε σειρά εργασιακών ζητημάτων, όπως για παράδειγμα ο άδικος αποκλεισμός τους ως προς ποσό του επιδόματος στην υπό έκδοση ΚΥΑ για την επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας, των δικαιούχων εργαζομένων των ΟΤΑ Α’ βαθμού και των νομικών τους προσώπων τη στιγμή μάλιστα, που προβλέπεται η χορήγησή του για εργαζόμενους άλλων ειδικοτήτων που εργάζονται μαζί με τους/τις κοινωνικούς λειτουργούς, στους ίδιους χώρους και στις ίδιες συνθήκες.
Συζητήθηκε ακόμη η ανάγκη, για άμεσες και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για τη στελέχωση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών στο Δημόσιο, η ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων κοινωνικών λειτουργών, η μονιμοποίηση των συμβασιούχων των Κέντρων Κοινότητας των Δομών Καταπολέμησης της Φτώχειας, του Δικτύου δομών για γυναίκες-θύματα βίας, των ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Αναπληρωτών και του Επικουρικού προσωπικού. Διαχρονικά και δίκαια αιτήματα που πρέπει να ικανοποιηθούν.
Η επαρκής στελέχωση των ευαίσθητων αυτών δομών είναι κρίσιμης σημασίας καθώς διακυβεύεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών στις παρεχόμενες υπηρεσίες σε περιθαλπόμενους εξαιτίας της υποστελέχωσης αποτελεί η λειτουργία των ΚΚΠ σε όλη τη χώρα και ειδικότερα στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενημέρωσε τους εκπροσώπους των εργαζομένων για τις πρωτοβουλίες που έχει λάβει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για τα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο καιδεσμεύτηκε για την ανάδειξη των σημαντικών ζητημάτων που θα προκύπτουν στο μέλλον.
Προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί η εδραίωση ενός κοινωνικού κράτους και η ενίσχυση όλων των υπηρεσιών πρόνοιας. Το 2016, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εκπληρώθηκε ένα πάγιο αίτημα των κοινωνικών λειτουργών, για τη μετεξέλιξη του σωματείου τους, σε ανεξάρτητο και αυτοδιοίκητο ΝΠΔΔ. Όπως, επίσης, και η εμβληματική παρέμβαση, ώστε τα Κέντρα Κοινότητας να στελεχωθούν με εξειδικευμένο, επιστημονικό προσωπικό.
Η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπογράμμισε ότι δε θα σταματήσει να μάχεται και να διεκδικεί μαζί με τους κοινωνικούς λειτουργούς την υλοποίηση των εύλογων αιτημάτων τους και την έμπρακτη αναγνώριση του λειτουργήματός τους, καθώς είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται, καθημερινά, στην πρώτη γραμμή, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, καλούμενοι σε πληθώρα περιπτώσεων να καλύψουν τα λειτουργικά κενά των υποστελεχωμένων κοινωνικών υπηρεσιών, ενώ συνδράμουν με τις επιστημονικές τους γνώσεις και τον επαγγελματισμό τους στην θεμελίωση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους.
Με τον πρόεδρο της Βουλή, Νικήτα Κακλαμάνη συναντήθηκαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Σωκράτης Φάμελλος, η αντιπρόεδρος της Βουλής Όλγα Γεροβασίλη και η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας της Κ.Ο της ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κατερίνας Νοτοπούλου.
Ο Σκοπός της συνάντησης ήταν η ανάδειξη των ζητημάτων προσβασιμότητας στο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων και ειδικότερα στην Αίθουσα της Ολομέλειας.
Ο πρόεδρος της Βουλής ανταποκρίθηκε θετικά και δεσμεύτηκε ότι θα ληφθούν σχετικές πρωτοβουλίες.
Το πρόβλημα αναδείχθηκε και με την πρόσκληση στη Βουλή της Παραολυμπιακής Ομάδας, στο πλαίσιο βράβευσης των αθλητών που συμμετείχαν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.
Το μη προσβάσιμο βήμα, τα μη προσβάσιμα έδρανα, η μη πρόβλεψη για βαρήκοα άτομα που δεν έχουν τη νοηματική, οι όχι άρτια κατασκευασμένες ράμπες είναι μόνο μερικές από τις ελλείψεις που αφορούν στην πρόσβαση στο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων.
Δηλώσαμε στον πρόεδρο της Βουλής, τη διάθεσή μας να συμβάλει με τις προτάσεις μας, προκειμένου να επεξεργαστεί όλες τις πρωτοβουλίες και τα απαραίτητα μέτρα, ώστε η Βουλή να είναι πραγματικά προσβάσιμη σε βουλευτές και βουλευτριες με αναπηρίες αλλά και φυσικά σε όσους συμπολίτες μας με αναπηρίες, ορατές ή αόρατες πρέπει ή θέλουν να παρακολουθήσουν.
Στον «Ναό της Δημοκρατίας» δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί που αφορούν στην προσβασιμότητα.
Το Όραμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς. Η πλήρης προσβασιμότητα για όλους και όλες να γίνει πράξη παντού.
Διορία δυο μηνών από την Κομισιον για τη διόρθωση παραλείψεων
Σοβαρές ελλείψεις στην ενσωμάτωση της Οδηγίας για την Ευρωπαϊκή Πράξη για την Προσβασιμότητα (ΕΕ 2019/882) στο εθνικό δίκαιο διαπιστώνει γι’ακόμη μια φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχεδόν τρία χρόνια μετά την αρχική προειδοποίηση δίνοντας μάλιστα προθεσμία δύο μηνών για τη διόρθωση των παραλείψεων. Αν η Ελλάδα δεν ανταποκριθεί, θα οδηγηθεί στο Δικαστήριο της ΕΕ. Η χώρα μας απέχει δραματικά από τα ευρωπαϊκά πρότυπα ένταξης και ισότητας. Τα στοιχεία της Eurostat για τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα αποτυπώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα. Υποτυπώδεις δαπάνες κοινωνικής προστασίας, παντελής έλλειψη στήριξης στη στέγαση και την καθημερινή διαβίωση, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρώπη.
Η αναπηρία στην Ελλάδα φαίνεται να σημαίνει οικονομική επιβάρυνση, αποκλεισμό από την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, αλλά και βαθιά απομόνωση από την κοινωνία. Την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη η αναπηρία δεν ισοδυναμεί με αδρανοποίηση, στην Ελλάδα το κράτος παραμένει απαθές, αφήνοντας χιλιάδες πολίτες χωρίς ουσιαστική υποστήριξη. Απαιτείται μια ολοκληρωμένη στρατηγική ένταξης, με επενδύσεις στην πρόνοια, στην εκπαίδευση, στην εργασία και στις δομές υποστήριξης και με όρους σύγκλισης των παρεμβάσεων, όμοιους με αυτούς των μέσων τιμών της ΕΕ. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια κοινωνία πραγματικά δίκαιη και συμπεριληπτική, όπου η αναπηρία δεν θα σημαίνει αποκλεισμό, αλλά ισότιμη συμμετοχή και ευκαιρίες για όλους.
Όραμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η ανασύσταση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και γι’αυτό θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά, αναδεικνύοντας παράλληλα τις ανάγκες τις ανάγκες του αναπηρικού κινήματος, τόσο σε ανοιχτό διάλογο με την κοινωνία όσο και με κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις.
Η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης Κατερίνα Νοτοπούλου σε Επίκαιρη Ερώτηση προς την Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας στις 13/1/25
επεσήμανε στη Βουλή τα στοιχεία που δείχνουν την “ψηφιακή έρημο” της Ελλάδας στην προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ και υπογράμμισε την αδήριτη ανάγκη της ενσωμάτωσης του συνόλου των προβλέψεων Οδηγίας - δύο και πλέον χρόνια μετά την έκδοση της - για τη θέσπιση απαιτήσεων προσβασιμότητας από ΑΜΕΑ για ορισμένα προϊόντα και υπηρεσίες, όπως: Υπολογιστές και λειτουργικά συστήματα, Τερματικά πληρωμών, Τηλεφωνικές υπηρεσίες και σχετικός εξοπλισμός, Υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων, e commerce και Ηλεκτρονικά βιβλία.Τονίστηκε κατεπειγόντως τότε όπως και άλλοτε, πως αναζητώντας κανείς τις “επιδόσεις” της χώρας στο παραπάνω καίριο θέμα για τα ΑμεΑ, διαπιστώνει ότι:
Και τέλος ότι
Επιπλέον της ψηφιακής ερήμου προσβασιμότητας, η Ελλάδα βρίσκεται στην άβυσσο της ΕΕ σε ότι αφορά τις πρόνοιες για την αναπηρία.
Η χώρα μας το 2022, σύμφωνα με τη Eurostat (DOI: dsb_sprex01), ήταν 28η σε 34 χώρες της Ευρώπης σε δαπάνες κοινωνικής προστασίας για άτομα με αναπηρία με μολις 0,92% του ΑΕΠ να δαπαναται σε αυτόν τον σκοπό. Ο ΜΟ δαπανών της ΕΕ ήταν 1,96% του ΑΕΠ, υπερδιπλάσιος των δαπανών της Ελλάδας.
Η χώρα μας είναι στο απόλυτο μηδέν σε δαπάνες σε είδος για τη στέγαση ατόμων (ΕΕ:0,2% του ΑΕΠ) με αναπηρία και για τη βοήθεια στην εκτέλεση καθημερινών καθηκόντων (ΕΕ:0,11% του ΑΕΠ).
Η Ελλάδα είναι 4η στην ΕΕ (Eurostat ilc_pw12) σε ποσοστό των ατόμων με μερική ή σοβαρή αναπηρία που νιώθουν ότι έχουν απομακρυνθεί από την κοινωνία. Διπλάσιο ποσοστό Ελλήνων (22,4%) απο τους Ευρωπαίους (12,9%) σε αυτά τα επίπεδα αναπηρίας, νιώθουν αποκλεισμενοι απ την κοινωνία.
Η Ελλάδα (Eurostat ilc_hch21) είναι 5η από το τέλος στην ΕΕ σε ποσοστό ατόμων με μερική ή σοβαρή αναπηρία που δηλώνουν ότι δεν έχουν κανένα οικονομικό βάρος για την περίθαλψη τους (24,4%). Ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 41,5%. Η Ελλάδα είναι στις πρώτες 5 θέσεις της ΕΕ με επταμιση στα δέκα ΑΜΕΑ να δηλώνουν ότι έχουν μεγάλα ή μεσαία οικονομικά βάρη για την περίθαλψη τους, ενώ ο ΜΟ της ΕΕ είναι 20 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερος.
Η χώρα μας (Eurostat DOI:HKTH_DLM20) είναι πέντε μονάδες πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ στο κενό απασχόλησης αναπηρίας. Η Ελλάδα έχει 26% (+2,2% από το 2021) διαφορά στο μέσο ποσοστό απασχόλησης μεταξύ των ατόμων σε ηλικία εργασίας χωρίς αναπηρία και των ατόμων με αναπηρία, έναντι 21,5% του ευρωπαϊκού Μέσου Όρου (-1,6% από το 2021).
Η Ελλάδα το 2022 (Eurostat DOI:lfsa_urgaeddl) ήταν πρώτη στην ΕΕ σε ανεργία ατόμων με μερικη αναπηρία (21,4%, ΕΕ:8,9%) και πρώτη στην ΕΕ σε ανεργία ατόμων με μερική ή σοβαρή αναπηρία (22,7%,ΕΕ:9,2%). Η χώρα μας έχει υπερδιπλάσιο ποσοστό ανεργίας από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σε ανεργία ατόμων και στις δύο κατηγορίες ατόμων με αναπηρία.
Η χώρα μας το 2022 (Eurostat LFSA_IPGAEDDL) είχε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανενεργού πληθυσμού ατόμων με μερική ή σοβαρή αναπηρία με 76,8% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν 30 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερος (45,2%). Για τις ευρωπαϊκές χώρες η αναπηρία δεν ισοδυναμεί με αδρανοποιηση.
Η χώρα μας (Eurostat DOI EDAT_LFSE_39) είναι στη ντροπιαστική 4η θέση στην ΕΕ με το 61,1% των νέων ανθρώπων (15-34 ετών) με μερική ή σοβαρή αναπηρία να μην απασχολούνται ούτε συμμετέχουν σε εκπαίδευση ή σε προγράμματα κατάρτισης (ΜΟ ΕΕ: 31,6%). Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση όσων έχουν μερική αναπηρία στην Ελλάδα: το 53,6%, οι μισοί εξ αυτών, είναι τελείως αδρανείς (στην ΕΕ μόλις 22%, ένας στους πέντε) λόγω της παντελούς απουσίας υποδομών, σεβασμού και πρόνοιας του κράτους.
Το Μαξίμου να σταματήσει να παίζει κρυφτούλι γιατί τάχα δεν γνώριζε για την σοβαρή επίπληξη από την Κομισιόν και να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στους συμπολίτες μας με αναπηρία.
Αν ο κ.Μαρινάκης δεν γνωρίζει που μπορεί να βρει την αιτιολογημένη γνώμη της Κομισιόν ας κοιτάξει καλύτερα στα συρτάρια του Μαξίμου. Θα βρει σίγουρα κι άλλες σημαντικές εκκρεμότητες.
*μπορείτε να διαβάσετε την αιτιολογημένη γνώμη για την Ελλάδα στο παρακάτω λινκ
https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/el/inf_25_503
